غضب الهی درغیبت امام زمان

خدای متعال برای هدایت انسانها،امامان ازاهل بیت پیامبررامعرفی کردتامردم بامراجعه به ایشان ازگمراهی نجات یافته وبه سعادت ابدی برسند واین بزرگترین نعمت خدابرانسانهابوده است،زیراتنهاوسیله هدایت،همین چهارده معصوم هستند.امّت اسلام این افتخارراپیداکردندکه باسیزده نفرازاین بزرگواران زندگی کنندواز محضرآنها استفاده ببرندالبته باکمال تأسف ازامکان استفاده ای که برای امّت بود، تعدادبسیاراندکی استفاده صحیح کردندولی خداوندنعمت حضورایشان راتاقبل از آخرین امام ازمردم سلب نکرد.

بایدتوجه داشت که اگرخداوندنعمتی رابدون آنکه شخصی استحقاق آن راداشته باشدبه اوارزانی کنداین لطف خدا«فضل»نامیده می شودواگربعدازمدتی آن نعمت راسلب کرد،چون دراصل استحقاقی برای به دست آوردن آن نداشته است،ظلمی ازطرف خداوندبه اوصورت نگرفته وگرفتن آن نعمت عین«عدل»است.

برخداواجب نیست که همواره وبرای همه کس بافضل خودرفتارکندبلکه گاهی به فضل وگاهی هم به عدل خویش رفتارمی کندوهردوحالت حکیمانه است.

اماالبته هیچ لزومی نداردکه ماانسانهاهم ازحکمت رفتارمتفاوت خداوندبامخلوقات خود،سردرآوریم.آنچه اوانجام می دهدچه عدل وچه فضل، قطعاً حکیمانه است چه ماحکمت آن رابفهمیم وچه نفهمیم.فهم حکمت کارهای خدا هم،اگر امکان پذیر باشد،نوعاً ازطرق عدله نقلی میسراست ودرحدتشخیص و روشنگری عقل آدمی نمی باشد.

*سنت قطعی الهی درسلب نعمتها

یکی ازسنتهای الهی که درقرآن وروایات بیان شده این است:

خداوندوضعیت یک گروه راتغییرنمی دهدمگرآنکه خودشان وضع خودرا دگرگون کنند«رعد،آیه13»

این به دلیل آن است که خداوندنعمتی راکه به یک گروه عطافرموده تغییرنمیدهد مگرآنکه آنهاوضع خودرادگرگون کنند«انفال،آیه8»

امام باقرمی فرماید:قضای حتمی خدا این است که اگربه بنده اش نعمتی عنایت فرمایدآن نعمت را ازاونمی گیردمگرآنکه گناهی مرتکب شودکه استحقاق سلب آن نعمت راپیداکندواین مطلب همان قول خداونداست که فرمود:خداوندوضعیت یک گروه راتغییرنمیدهدمگرآنکه خودشان وضع خودرادگرگون کننند«تفسیرنورالثقلین،ج2»

این سنت الهی یکی ارمصادیق سبقت گرفتن رحمت خدابرغضب اوست،بنابراین هرچندگرفتن یک نعمت ازیک امّت،ظلم نسبت به آنهانیست اماطبق آنچه خود خدا مقرّرفرموده تاآن امت دربرابرنعمت خداوندناشکری وقدرناشناسی نکنند مبتلابه سلب آن نمی گردند.

باتوجه به این مقدمه می توان گفت: هرچندحکمت غیبت امام عصر(عج) برای مابه طورکامل روشن نشده وطبق احادیثی که دراین خصوص واردشده،علت آن پس ازظهورحضرت مشخص می گردد،امایکی ازحکمتها وعلتهایی که برای آن ذکر شده وبه خودمردم برمی گردد،مسأله غضب خداوندبرامت قدرناشناس پیامبرrمی باشد.نعمت حضورائمهu فضل بزرگی ازطرف خدابرامّت اسلام بوده است که متأسفانه به خاطرمعاصی خود،مبتلا به سلب آن گشته اند.

امام باقرمی فرمایند: وقتی خدای متعال برآفریده های خودغضب نماید،مااهل بیت را ازمجاورت باآنهادورمی کند.دراختیارمردم بودن امامان برای رجوع سهل وساده به ایشان،ازمصادیق فضل خداست ودورکردن امام ازدسترسی عادی به ایشان،مطابق عدل الهی است.آن فضل،براین عدل مقدّم بوده است ولی غضب خداسبب عدول ازفضل به عدل گردیدواین غضب هم نتیجه نافرمانی ومعصیت خودمسلمانان است.

به هرحال انکارنمی توان کردکه محرومیّت مردم ازاستفاده عادّی بردن ازامام زمانuدرزمان غیبت، ازبزرگترین محرومیّت هایی است که هیچ چیزجای آن را درزندگی نمی گیرد.ما ازاین بابت نه خرسندوخوشحال بلکه ناراضی وناراحت هستیم امانه ازخداوندکه عدل اوجای ناراحتی وناخرسندی نداردبلکه ازخودوگناه خودومردمان دیگری که سبب این غضب الهی رافراهم کرده اندبه خصوص که می دانیم خداوندباغیبت امام امّت رامتحان می کندوبسیاری ازامام شناسها دراین امتحان سرافکنده ومردودمی شوند.

*امتحان سخت دینداری درزمان غیبت

«امتحان»یکی ازحکمتهای الهی است که بنایه دلایل نقلی،درامرغیبت امام زمان وجودداشته است،امتحانی که بسیاری ازشیعیان موفقیتی درآن پیدانمی کنند.

امام کاظم میفرماید: صاحب این امر(ولایت وامامت)غیبتی داردکه درآن معتقدات به امامت هم ازاعتقادخودبرمی گردندوامرغیبت چیزی نیست جزامتحانی ازجانب خداکه خلق خودرابه آن می آزماید.

این امتحان خاصّ معتقدان به امامت است، ودیگران قبل ازاین رتبه،درامتحانهای قبل شکست خورده وازرده خارج شده انداکنون درزمان غیبت آخرین پیشوا، خداوند می خواهدثابت قدمهارا ازافرادسست ایمان وسطحی نگرجدانماید.

امام صادق می فرمایند:توجه داشته باشید،قسم به خدا امام شماسالهایی از روزگارتان رادرغیبت خواهدبودوشماموردآزمایش سخت قرارخواهیدگرفت تا آنجاکه گفته می شود: امام زمان ازدنیارفت،کشته شد،به هلاکت رسید.به کدام دره واردشد؟وهمانادیدگان مؤمنان برآن امام اشک می ریزدوشماهمچون کشتیهایی که گرفتار امواج دریاشده وسرنگون می شوند،سرنگون خواهیدشد.

انسان بایددراعتقادات خودسخت استوارباشدتا دراثراین سختیهاوناملایمات نلغزد و درعقایدخودسست نشود.ازاین جهت بایدازپیشوایان خودبسیارسپاس گزارباشیم که قبل ازآنکه زمان غیبت فرابرسد،مارا ازخطرات ولغزش گاههای آن آگاه کرده اند.

*ازیادبردن امام درزمان غیبت

امتحانِ غیبت کاررابه جایی می رساندکه اکثرکسانی که معتقدبه امامت امام غایب هستند،ازعقید? خودبرمی گردندودیگرچندان اسمی ازحضرت نمی برندویادی هم ازآن بزرگوارنمی کنند.

صَقربن ابی دُلَف می گوید:ازامام جوادشنیدم که می فرماید: امام بعدازمن پسرم علی است.امراو امرمن،سخن اوسخن من، واطاعت اواطاعت من است وامام پس از اوپسرش حسن است امراوامرپدرش واطاعت اواطاعت پدرش می باشد.

سپس حضرت سکوت فرمودند: عرض کردم: ای پسررسول خداپس امام بعد از حسن کیست؟حضرت گریه شدیدی کردندوسپس فرمودند: بعدازحسن پسرش، قائم به حق است که انتظارظهورش می رود.عرضه داشتم: ای پسررسول خدا،چرا ایشان قائم نامیده شده اند؟فرمودند: چون اوزمانی قیام می کندکه یادش مردهاست واکثرمعتقدان به امامت وی،ازعقید? خودبازگشته اند«اصول کافی،ج1ص336»

آری،آنقدربی وفایی وقدرناشناسی نسبت به امام زنده درزمان غیبت زیادمی شود که نام ویاد ایشان درجامعه می میردواکثرشیعیانش آن اعتقادی که بایدبه امامت ایشان داشته باشندازدست می دهند.

*حفظ دین درزمان غیبت

همانطورکه گذشت مهم ترین خطری که درزمان غیبت امام عصرما راتهدید می کندخطرازدست رفتن اعتقادات صحیح وبی دین شدن است.به همین جهت در خصوص زمان غیبت سفارشات اکیدی برمراقبت ازدین شده است.

امام کاظم می فرمایند: وقتی پنجمین فرزندازفرزندان امام هفتم غایب گردید، درمورددین خودبسیارمراقب باشیدوخدارادرحفظ آن فراموش نکنیدتامباداکسی شما را ازدینتان جداکند«اصول کافی،ج1ص336»

حفظ دین درزمان غیبت کارساده ای نیست وبه صرف اینکه انسان تصمیم قلبی بر انجام آن بگیرد، محقق نمی شود.تحقق هرچیزی راه خاصی داردکه بایدازآن راه واردشدوکسی که ازراهش واردنشود،نبایدانتظارحصول آن راداشته باشد.حفظ دین هم بایدازراه خودش باشد.

*دینداری غریبانه

اوضاع زمان غیبت یک اوضاع آرام وبی دردسرنیست شرایط به گونه ای است که انسان نبایدازخطراتی که دینش راتهدیدمی کند، غافل شود.غفلت ازاین امرهمان وازدست رفتن دین همان.انسان بایدبه مصلحت خودش بیندیشدومشکلات زندگی اورا ازسعادت خویش غافل نسازد.به تعبیری که درروایات آمده است بایددینش     رابگیردو فرارکند.یعنی ازمقابل دشمنانی که به اَشکال مختلف می خواهندبه دین

 اولطمه واردکنندبگریزد.

هرکسی،توانایی مقابله وازپادرآوردن دشمن رانداردحفظ خودبیش ازهرچیز دیگری اهمیت دارد.

امام جوادمیفرماید: بعدازمرگ پسرم علی(حضرت هادی) نوری ظاهرمی شود (حضرت عسکری) سپس نورپنهان می گردد(زمان غیبت امام زمان)پس وای برکسی که به شک وتردیدافتد وخوشابه حال آن غریبی که دین خود رابردارد وفرارنماید.

درزمان غیبت،غریبانه زیستن انسان رادربرابرانحرافات بهترحفظ می کند.این صفتی است که مؤمنان ازامام غریب خودحضرت بقیه الله به ارث میبرند«غیبت نعمانی،باب10»

انشاءالله ما از ایمان نگهدارنده های زمان غیبت باشیم وبه افتخارسربازی امام زمان درعصرحضور نائل آییم.                                                      به امیدآنروز....

یکی ازاعمالی که سیدبن طاووس(ره) به آن بسیاراهمیّت می داد،صدقه برای حفظ وجودمقدّس امام زمان بوده است چون یکی ازتکالیف زمان غیبت،صدقه دادن برای حفظ وجود مبارک امام زمان است.

به طورکلّی صدقه آثاری دارد:

یکی اینکه صدقه نمایشگرصداقت ایمان مؤمن است که با انجام آن نشان می دهد تاچه حددروادی ایمان وخدا پرستی صادق است وازاین طریق نیازمندیهای مؤمنان رفع می گرددو رفاه عمومی به وجودمی آیدو همچنین صدقه یکی ازعوامل سازندگی انسان نیزهست.

چنان که قرآن کریم می فرماید:

ای رسول ما:توازمؤمنان صدقات را دریافت کن تاباآن صدقات نفس آنهاراپاک وپاکیزه سازی.مؤمن صـدقه را بایـدیا برای فایده وغرضی که درنظرداردبدهد ویابرای حفظ جان خودویا محبوب وعزیزی که بسیارنزداوگرامی است،وچه محبوبی بالاترازامام زمان که اصلاح بسیاری ازاموردینی وآخرتمان بستگی به وجود وسلامتی آن حضرت داردواین مطلب به دلیل عقل ونقل ثابت است که هیچ شخصی عزیزتر وگرامی تراز وجود مقدّس امام زمان نیست ونبایدباشد بلکه حضرتش باید محبوبترازنفس خودمان باشدواگرچنین اعتقادی نداشته باشیم درایمان ومعرفتمان نسبت به آن حضرت ضعف وخللی وجوددارد.

لذاسید(ره) به فرزند خود سفارش می فرمایدکه: ابتداکن به صدقه دادن برای آن حضرت قبل از اینکه برای خودت وعزیزانت صدقه بدهی.

بایدتوجه داشت که آن حضرت هیچ احتیاجی  به صدقه ودعای ماندارد بلـکه ازشــؤن بنـدگی وادای بعضـی حقوق بزرگ آن حضرت است وخودیک نوع اظهار محبت ودوستی به آنجناب است واین  عمل راه وسببی است برای جلب رضایت پروردگاروحصول قرب به خداوند درقضای حوائج ودفع بلا.

لذاآثارصدقه به انفاق کنندگان آن می رسد مخصوصاًاگرانفاق برای اظهارمحبّت ودعابرای وجودمقدس امام باشد.

طلبه ای موثق راجع به صدقه دادن برای وجودمقدس امام زمان می گفت: شبی ازحرم امام رضاuبه طرف مدرسه می آمدم درآن شب بسیار برای امام زمانم دعاکردم ودرفراقش اشک ریختم دروقت برگشتن ازحرم به بازار سرشوررسیدم که فقیری جلوی مرا گرفت وازمن چیزی خواست، هرچه دست درجیب لباسم کردم چیـزی پیدا نکردم مـگریــک پنج ریالی،آن راباآنکه کم بودبا شرمندگی به آن فقیردادم ونیّت کردم که این صدقه برای حفظ وجودمقدّس امام زمانم باشد.

فردای آن شب هنگامی که برای حضوردردرس به بازارسرشوررسیدم یکی ازکسبه که مرامی شناخت تا چشمش به من افتاد مراباصدای بلند صدازد،وقتی که پیش اورفتم گفت: دیشب چه عملی انجام دادی؟ گفتم: مگرچه شده است؟

گفت: دیشب درعالم رؤیادیدم حضرت بقیه اللهuسواربراسب سفید رنگی هستندوواردبازارسرشورشدند وجمعیّتی پشت سرآن حضرت در حرکت بودندکه فرمودند: آمده ام جزای فلان طلبه رابدهم واسم تورا بردند.

من با شنیدن این خبردلم شکست ومتوجه محبّت ومهربانی امام زمانم شدم وگفتم دیشب من برای آن حضرت صدقه ناچیزی دادم.

سیدبن طاووس(ره) درکتاب «امان الاخطار» درضمن دعایی که برای صدقه دادن دروقت سفرذکرمی کند می نویسد:خدایا،این صدقه ازآن تو وبرای تواست وصدقه ای برای سلامتی مولایمان حضرت مهدیu می باشد،براودرودفرست آن هنگام که درسفراست ودرتمام حرکتهاو استراحتهایش،درتمامی اوقات شب وروزش وصدقه ای برای هرچه که متعلق به اوست.

«برگرفته از:کتاب امام زمان وسیدبن طاووس»