غضب الهی درغیبت امام زمان

خدای متعال برای هدایت انسانها،امامان ازاهل بیت پیامبررامعرفی کردتامردم بامراجعه به ایشان ازگمراهی نجات یافته وبه سعادت ابدی برسند واین بزرگترین نعمت خدابرانسانهابوده است،زیراتنهاوسیله هدایت،همین چهارده معصوم هستند.امّت اسلام این افتخارراپیداکردندکه باسیزده نفرازاین بزرگواران زندگی کنندواز محضرآنها استفاده ببرندالبته باکمال تأسف ازامکان استفاده ای که برای امّت بود، تعدادبسیاراندکی استفاده صحیح کردندولی خداوندنعمت حضورایشان راتاقبل از آخرین امام ازمردم سلب نکرد.

بایدتوجه داشت که اگرخداوندنعمتی رابدون آنکه شخصی استحقاق آن راداشته باشدبه اوارزانی کنداین لطف خدا«فضل»نامیده می شودواگربعدازمدتی آن نعمت راسلب کرد،چون دراصل استحقاقی برای به دست آوردن آن نداشته است،ظلمی ازطرف خداوندبه اوصورت نگرفته وگرفتن آن نعمت عین«عدل»است.

برخداواجب نیست که همواره وبرای همه کس بافضل خودرفتارکندبلکه گاهی به فضل وگاهی هم به عدل خویش رفتارمی کندوهردوحالت حکیمانه است.

اماالبته هیچ لزومی نداردکه ماانسانهاهم ازحکمت رفتارمتفاوت خداوندبامخلوقات خود،سردرآوریم.آنچه اوانجام می دهدچه عدل وچه فضل، قطعاً حکیمانه است چه ماحکمت آن رابفهمیم وچه نفهمیم.فهم حکمت کارهای خدا هم،اگر امکان پذیر باشد،نوعاً ازطرق عدله نقلی میسراست ودرحدتشخیص و روشنگری عقل آدمی نمی باشد.

*سنت قطعی الهی درسلب نعمتها

یکی ازسنتهای الهی که درقرآن وروایات بیان شده این است:

خداوندوضعیت یک گروه راتغییرنمی دهدمگرآنکه خودشان وضع خودرا دگرگون کنند«رعد،آیه13»

این به دلیل آن است که خداوندنعمتی راکه به یک گروه عطافرموده تغییرنمیدهد مگرآنکه آنهاوضع خودرادگرگون کنند«انفال،آیه8»

امام باقرمی فرماید:قضای حتمی خدا این است که اگربه بنده اش نعمتی عنایت فرمایدآن نعمت را ازاونمی گیردمگرآنکه گناهی مرتکب شودکه استحقاق سلب آن نعمت راپیداکندواین مطلب همان قول خداونداست که فرمود:خداوندوضعیت یک گروه راتغییرنمیدهدمگرآنکه خودشان وضع خودرادگرگون کننند«تفسیرنورالثقلین،ج2»

این سنت الهی یکی ارمصادیق سبقت گرفتن رحمت خدابرغضب اوست،بنابراین هرچندگرفتن یک نعمت ازیک امّت،ظلم نسبت به آنهانیست اماطبق آنچه خود خدا مقرّرفرموده تاآن امت دربرابرنعمت خداوندناشکری وقدرناشناسی نکنند مبتلابه سلب آن نمی گردند.

باتوجه به این مقدمه می توان گفت: هرچندحکمت غیبت امام عصر(عج) برای مابه طورکامل روشن نشده وطبق احادیثی که دراین خصوص واردشده،علت آن پس ازظهورحضرت مشخص می گردد،امایکی ازحکمتها وعلتهایی که برای آن ذکر شده وبه خودمردم برمی گردد،مسأله غضب خداوندبرامت قدرناشناس پیامبرrمی باشد.نعمت حضورائمهu فضل بزرگی ازطرف خدابرامّت اسلام بوده است که متأسفانه به خاطرمعاصی خود،مبتلا به سلب آن گشته اند.

امام باقرمی فرمایند: وقتی خدای متعال برآفریده های خودغضب نماید،مااهل بیت را ازمجاورت باآنهادورمی کند.دراختیارمردم بودن امامان برای رجوع سهل وساده به ایشان،ازمصادیق فضل خداست ودورکردن امام ازدسترسی عادی به ایشان،مطابق عدل الهی است.آن فضل،براین عدل مقدّم بوده است ولی غضب خداسبب عدول ازفضل به عدل گردیدواین غضب هم نتیجه نافرمانی ومعصیت خودمسلمانان است.

به هرحال انکارنمی توان کردکه محرومیّت مردم ازاستفاده عادّی بردن ازامام زمانuدرزمان غیبت، ازبزرگترین محرومیّت هایی است که هیچ چیزجای آن را درزندگی نمی گیرد.ما ازاین بابت نه خرسندوخوشحال بلکه ناراضی وناراحت هستیم امانه ازخداوندکه عدل اوجای ناراحتی وناخرسندی نداردبلکه ازخودوگناه خودومردمان دیگری که سبب این غضب الهی رافراهم کرده اندبه خصوص که می دانیم خداوندباغیبت امام امّت رامتحان می کندوبسیاری ازامام شناسها دراین امتحان سرافکنده ومردودمی شوند.

*امتحان سخت دینداری درزمان غیبت

«امتحان»یکی ازحکمتهای الهی است که بنایه دلایل نقلی،درامرغیبت امام زمان وجودداشته است،امتحانی که بسیاری ازشیعیان موفقیتی درآن پیدانمی کنند.

امام کاظم میفرماید: صاحب این امر(ولایت وامامت)غیبتی داردکه درآن معتقدات به امامت هم ازاعتقادخودبرمی گردندوامرغیبت چیزی نیست جزامتحانی ازجانب خداکه خلق خودرابه آن می آزماید.

این امتحان خاصّ معتقدان به امامت است، ودیگران قبل ازاین رتبه،درامتحانهای قبل شکست خورده وازرده خارج شده انداکنون درزمان غیبت آخرین پیشوا، خداوند می خواهدثابت قدمهارا ازافرادسست ایمان وسطحی نگرجدانماید.

امام صادق می فرمایند:توجه داشته باشید،قسم به خدا امام شماسالهایی از روزگارتان رادرغیبت خواهدبودوشماموردآزمایش سخت قرارخواهیدگرفت تا آنجاکه گفته می شود: امام زمان ازدنیارفت،کشته شد،به هلاکت رسید.به کدام دره واردشد؟وهمانادیدگان مؤمنان برآن امام اشک می ریزدوشماهمچون کشتیهایی که گرفتار امواج دریاشده وسرنگون می شوند،سرنگون خواهیدشد.

انسان بایددراعتقادات خودسخت استوارباشدتا دراثراین سختیهاوناملایمات نلغزد و درعقایدخودسست نشود.ازاین جهت بایدازپیشوایان خودبسیارسپاس گزارباشیم که قبل ازآنکه زمان غیبت فرابرسد،مارا ازخطرات ولغزش گاههای آن آگاه کرده اند.

*ازیادبردن امام درزمان غیبت

امتحانِ غیبت کاررابه جایی می رساندکه اکثرکسانی که معتقدبه امامت امام غایب هستند،ازعقید? خودبرمی گردندودیگرچندان اسمی ازحضرت نمی برندویادی هم ازآن بزرگوارنمی کنند.

صَقربن ابی دُلَف می گوید:ازامام جوادشنیدم که می فرماید: امام بعدازمن پسرم علی است.امراو امرمن،سخن اوسخن من، واطاعت اواطاعت من است وامام پس از اوپسرش حسن است امراوامرپدرش واطاعت اواطاعت پدرش می باشد.

سپس حضرت سکوت فرمودند: عرض کردم: ای پسررسول خداپس امام بعد از حسن کیست؟حضرت گریه شدیدی کردندوسپس فرمودند: بعدازحسن پسرش، قائم به حق است که انتظارظهورش می رود.عرضه داشتم: ای پسررسول خدا،چرا ایشان قائم نامیده شده اند؟فرمودند: چون اوزمانی قیام می کندکه یادش مردهاست واکثرمعتقدان به امامت وی،ازعقید? خودبازگشته اند«اصول کافی،ج1ص336»

آری،آنقدربی وفایی وقدرناشناسی نسبت به امام زنده درزمان غیبت زیادمی شود که نام ویاد ایشان درجامعه می میردواکثرشیعیانش آن اعتقادی که بایدبه امامت ایشان داشته باشندازدست می دهند.

*حفظ دین درزمان غیبت

همانطورکه گذشت مهم ترین خطری که درزمان غیبت امام عصرما راتهدید می کندخطرازدست رفتن اعتقادات صحیح وبی دین شدن است.به همین جهت در خصوص زمان غیبت سفارشات اکیدی برمراقبت ازدین شده است.

امام کاظم می فرمایند: وقتی پنجمین فرزندازفرزندان امام هفتم غایب گردید، درمورددین خودبسیارمراقب باشیدوخدارادرحفظ آن فراموش نکنیدتامباداکسی شما را ازدینتان جداکند«اصول کافی،ج1ص336»

حفظ دین درزمان غیبت کارساده ای نیست وبه صرف اینکه انسان تصمیم قلبی بر انجام آن بگیرد، محقق نمی شود.تحقق هرچیزی راه خاصی داردکه بایدازآن راه واردشدوکسی که ازراهش واردنشود،نبایدانتظارحصول آن راداشته باشد.حفظ دین هم بایدازراه خودش باشد.

*دینداری غریبانه

اوضاع زمان غیبت یک اوضاع آرام وبی دردسرنیست شرایط به گونه ای است که انسان نبایدازخطراتی که دینش راتهدیدمی کند، غافل شود.غفلت ازاین امرهمان وازدست رفتن دین همان.انسان بایدبه مصلحت خودش بیندیشدومشکلات زندگی اورا ازسعادت خویش غافل نسازد.به تعبیری که درروایات آمده است بایددینش     رابگیردو فرارکند.یعنی ازمقابل دشمنانی که به اَشکال مختلف می خواهندبه دین

 اولطمه واردکنندبگریزد.

هرکسی،توانایی مقابله وازپادرآوردن دشمن رانداردحفظ خودبیش ازهرچیز دیگری اهمیت دارد.

امام جوادمیفرماید: بعدازمرگ پسرم علی(حضرت هادی) نوری ظاهرمی شود (حضرت عسکری) سپس نورپنهان می گردد(زمان غیبت امام زمان)پس وای برکسی که به شک وتردیدافتد وخوشابه حال آن غریبی که دین خود رابردارد وفرارنماید.

درزمان غیبت،غریبانه زیستن انسان رادربرابرانحرافات بهترحفظ می کند.این صفتی است که مؤمنان ازامام غریب خودحضرت بقیه الله به ارث میبرند«غیبت نعمانی،باب10»

انشاءالله ما از ایمان نگهدارنده های زمان غیبت باشیم وبه افتخارسربازی امام زمان درعصرحضور نائل آییم.                                                      به امیدآنروز....