شاعر با کنار هم قرار دادن کلمات به شکلی خاص ، با استفاده از ایهام و کنایه ، تشبیه و تمثیل ، ردیف و قافیه به کلمات جان می بخشد . گاه بزمی و گاهی رزمی می سراید ، گاه شاد و گاهی غمگین ، گاه به هجو و هزل وگاه به تقدیس و حمد می نگارد.

حال در مورد او باتو سخن کنم .

ازقاطعانه ترین تصمیمش بگویم : بریدن ، قطع کردن ، بریدن و قطع کردن کلامی در حال گفتن و نمایی در حال دیدن ، البته پیوند آن به چه کلامی و چه نمایی ؟ اندیشه و هنر اوست .

کار دشواری دارد . محدوده ی کاریش گسترده است و ابزار کار بسیاردارد . او هم شعر می سراید .

او نیز با کنار هم گذاردن نما ها ، جلوه ها  و گذار ها ، صدا و موسیقی ، بدانها جان می بخشد . تشبیه و تمثیل و کنایه وایهام هم به کارش می آیند شعراو نیز گاه بزمی وگاه رزمیست، گاه به حمد لب می گشاید گاه به هجو ، گاه خنده بر لبانت می نشاند وگاه گریه بر دیدگانت .

او شاعر نما هاست و شعرش دیدنیست .