سخنی با چاپلوسها /        ذکر الحمد و لله - ستایش مخصوص خداست  هر خوبی گفتن به کسی یاچیزی - هر تعریف و تمجید کردنی - هر ستایش و ستودنی  از ان هیچ کس نیست جز خدا /  الحمد لله ذکری است شرک زدا چرا که مارا متوجه این می کند که همه ی خوبی ها از سوی خداست  اگرکسی زیباست  این زیبایی را از خدا دارد . و خودش بدست نیاورده اگر کسی پولدار است  این مکنت را خدا به او داده و ...  و چه بدبخت هستم من که  دیگری را می ستایم که تو چنانی و چنینی / حال مقابل  حمد کننده حمد شونده است و بد بخت تر من هستم ان هنگام که خودرا محق تعریف و تمجید بدانم - محق ستایش بدانم و .... کسی که چنین  تفکر و ایدئولوژی دارد  بداند که خود را در جایگاه خدایی قرار داده است  و مشرکی بیش نیست . ضمن اینکه  چاپلوس پروری کرده و موجبات شرک دیگران را هم فراهم کرده است .